Donderdagochtend vroeg opgehaald bij mijn hotstel en afgezet bij het station. Er stond al een trein klaar op een perron waar ik niet bij kon komen. Dus ik loop een beetje rond en vraag uiteindelijk een blanke in het Engels hoe ik bij die trein kom waarop hij antwoord dat hij Nederlands is en dat de trein nog moet komen want iedereen in de hal wacht op die trein.
Daar ontmoet ik Gerard en Joost, vader en zoon uit Nederland. Uiteindelijk zitten we zelfs in dezelfde wagon en een Mongools meisje vraagt of ik wil ruilen van cabine omdat zij liever met haar vriendinnen zit ipv een stel Hollanders. Nou ben ik de beroerdste niet en we wisselen van plek. Naast Gerard en Joost zit daar ook IJsbrand een jongen net klaar met zijn eindexamen en reist nu heen en terug (!!!) naar Peking met de trein. Het is wel even wennen zo druk in de cabine maar wel heel gezellig om al die verhalen (in het Nederlands) uit te wisselen. Het is erg druk in de trein vooral met Mongoolse studenten die studeren in Peking.
Bijna de gehele dag rijden we door een besneeuwde Gobywoestijn met af en toe een stel koeien, paarden of zelfs kamelen.
'S avonds komen we aan bij de grens Mongolië/China en duurt het uren bij de Mongoolse grens en iets van 5 uur bij de Chinese grens. Die 5 uur is wel incl het wisselen van het onderstel van de treinen. Is wel een bijzondere ervaring hoor, de trein rijdt een enorme hal binnen en terwijl je in de trein blijft zitten wordt deze opgetild en het onderstel vervangen. Daarna rij je China binnen, ook een hele ervaring. De stations zien er echt superschoon en mooi uit en er galmt Chinese muziek over het perron. Ze proberen echt Mongolië af te troeven op deze manier. Wat ook heel fijn is trouwens, de toiletten gaan gedurende het hele grensgebied op slot.
Vrijdag is het een prachtige heldere dag en zien we het landschap van China, heel veel bergen en landbouw, totaal anders dan het platte Mongolië. Ook zien we af en toe even de Chinese muur in de verte.
Eenmaal aangekomen in Peking wisselen we nog onze gegevens uit en scheiden daar onze wegen. Op het stationsplein verbaas ik mij meteen al over de hoeveelheid Chinezen.
Ik dacht dat ik gemakkelijk naar mijn hotel kon lopen maar dat valt vies tegen als je zo bepakt bent. Uiteindelijk kom ik bij mij hotel en daar beland ik in zo'n typische Chinese Hutong (smal straatje).
Effe een uurtje slapen en 's avonds loop ik richting de Wangfujingstraat. Dit is een hele drukke wijk volgestouwd met kraampjes en eettentjes. Hier worden allemaal bizarre gerechten verkocht zoals (nog levende) schorpioenen op een stokje.
Ik dacht dat ik pas op Tian'amensquare te maken zou krijgen met 'Tea-scam' meisjes maar het was op de eerste avond al meteen 2 keer raak. Ze spreken je spontaan aan en maken een vriendelijk praatje. Ik hou er dan flink de pas in waardoor ze af en toe een beetje moeten rennen en wanneer ze dan vragen of ik wat met ze wil drinken zijn ze dan een paar blokken verder. 'S avonds laat nog op aanraden van Steve een account aangemaakt op de website Couchsurfing. Daar wilde ik een oproep doen aan mensen die eventueel met mij wat wilde ondernemen. Maar terwijl ik zit te tikken zie ik iemand anders zijn berichtje met precies dezelfde tekst dus ik reageer daarop.
Zaterdagochtend kreeg ik een berichtje terug van Jessica, een dame uit Hongkong die hier in Peking was voor haar werk. We spreken af om 's avonds wat te eten en daarna naar een maandelijkse couchsurfgathering te gaan.
'S middags naar Tian'amensquare en de Verboden stad. Daar aangekomen dacht ik eerst even de verboden stad te bezoeken en dan terug te lopen naar Tian'amensquare maar die afstand viel toch even vies tegen. Uiteindelijk alleen de verboden stad bezocht en dat was werkelijk prachtig. Gigaveel mensen maar het is daar ook gigantisch.
'S avonds had ik afgesproken met Jessica en ik moet zeggen dat het echt een tof wijf is. Assertief en helemaal niet zoals de rest van de Chinezen. Ook spreekt ze Chinees, erg handig. Na een aantal gekke gerechten gegeten te hebben gaan we samen naar die couchsurfgathering. Het leek wel of heel blank Peking zich daar had verzameld. Ik heb met veel Chinezen gesproken maar ook met Russen, Fransen, Canadezen enz. Na verloop van tijd zaten Jessica en ik bij 2 meisjes uit Zweden en zij vroegen of we zin hadden om mee te gaan naar een club waar ze voor uitgenodigd waren. Daar zeg ik natuurlijk geen een nee tegen. Dus wij met z'n allen in de taxi naar de GT Banana Club. Alles over de top en er draaide zelfs 2 Nederlandse DJ's genaamd 2 faced funks. Van mij hoeft dat niet perse, Nederlandse DJ's maar ze draaide niet eens onaardig en het publiek ging helemaal los. Het is zo'n club met privé tafels en rijke Chinezen die flessen drank van €1000 per stuk bestelden. Om half 5 lag ik in mijn bed en ik had met IJsbrand 'S ochtends om 9 uur alweer afgesproken om samen naar de Chinese muur te gaan.
Ach ja je moet er wat voor over hebben hè. Ik brak en moe 's ochtends samen met IJsbrand op de bus gestapt en daarna bij een te blije taxichauffeur (we hadden teveel betaald natuurlijk) om 2,5 uur later bij de Chinese muur aan te komen. We kwamen aan bij een plek waar minder toeristen komen en de muur nog niet overal is gerestaureerd. Het is überhaupt al een pleuriseind omhoog lopen en op de muur is het ook uitkijken maar het is het allemaal dubbel en dwars waard. Pas na een uur lopen kwamen we nog een stel toeristen tegen. Na 3 uur lopen werden we bij een ander punt weer opgepikt door onze lachende taxichauffeur. Daarna kwamen we in dezelfde stadsbus terug te zitten maar het was nu toch wel echt (Chinees) druk. Terug in Peking hadden IJsbrand en ik met Jessica en die Zweedse dames afgesproken om naar het Lantern Festival te gaan. Daar aangekomen viel dat tegen dus zijn we ergens in een sjiek restaurant Pekingeend gaan eten. Dat voelde als een soort van afsluiting van Peking.
Maandagmiddag kwam ik pas om 14.00u mijn bed uitgerold en heb ik mijn reis naar Shanghai geregeld.
Wat mij verder opvalt is dat het niet zo vies is overal als ik had gedacht. Er zijn mensen nonstop bezig met het schoonmaken van alle trottoirs en straten. Verder zijn er bijna geen scooters met benzinemotoren. Je zou verwachten dat er dan geen smog zou hangen maar het tegendeel is waar, er hangt een dikke laag smog boven de stad waardoor de zon er niet eens door heen kan komen. Om het geheel nog even 'smogwise' af te maken is het Chinese nieuwjaar bijna afgelopen en steekt iedereen dagenlang vuurwerk af.
Na 4 topdagen Peking en 2 dagen m'n hotel verlengd te hebben is het nu toch echt tijd om door te reizen naar Shanghai.
Dinsdagochtend om 8 uur vertrek ik met een highspeed trein (302km/h) in 4,5 uur tijd naar Shanghai.